Rouw en verlies

Het eerste jaar na het verlies van iemand die je dierbaar is, blijkt vaak een jaar van “overleven” te zijn. Nadat alle praktische zaken zijn afgerond rondom het afscheid en de uitvaart, begint voor de omgeving het gewone leven weer.
Het gewone leven dat voor jezelf niet meer zo vanzelfsprekend voelt dan voorheen. Belangrijke data zoals verjaardagen en feestdagen volgen en zullen voor altijd anders zijn. Zeker als je alleen achterblijft na soms een lang leven samen. Alle moeilijke momenten moet je vaak zelf zien door te komen maar ook alle andere momenten die je graag had willen delen.

De wereld draait schijnbaar op volle toeren door en iedereen is weer over naar de orde van de dag. In de eerste maanden na het overlijden wordt er door de omgeving nog wel geïnformeerd over hoe het met je gaat maar al snel ervaar je ook dat mensen van je verwachten dat “het wel weer gaat”.
Je wilt niet blijven praten en vertellen over je verlies want misschien ben je wel bang om er een ander ermee te belasten. Maar op het moment van thuis komen in een leeg huis vliegt de werkelijkheid je aan en valt het verdriet over je heen.

Gevoelens van schuld die je ervaart kunnen ook een rol gaan spelen omdat je minder aan je dierbare denkt of misschien wel weer eens iets leuks beleeft. Omdat de dingen die je altijd samen deed, jouw dierbare nooit meer mee gaat maken.

Dit zijn allemaal gevoelens die soms moeilijk zijn te delen met de mensen direct om je heen. Je wilt niet de gezellige momenten voor een ander verbreken met jouw gemis en verdriet. Ook moeheid en gebrek aan moed of energie om alles alleen te moeten ondernemen, kunnen erg moeilijk zijn om te doorbreken. Je blijft dan maar liever
thuis, alleen.

We zijn als mens nu eenmaal bedoeld om samen te leven. Het verlangen naar verbinding met het leven en dus met anderen, zal altijd een basisverlangen blijven. Na een verlies en een rouw periode heeft gezelligheid en vrolijkheid een andere lading gekregen omdat je huidige leven zijn glans verloren lijkt te hebben.

Eenzaamheid na een dierbaar verlies komt dan ook regelmatig voor. Aan rouw en het gevoel van gemis komt geen eind en stopt niet na een jaar. Het verwerken of een plekje geven doet denken aan het wegwerken van dit verdriet en dat je gewoon weer verder moet in je leven. Een leven dat voor altijd anders zal zijn.

Het verdriet blijft maar toch kun je leren hoe het leven weer wat glans terug kan vinden. Een andere glans dan voorheen. Waarbij het mogen blijven herinneren van je dierbare met daarbij ook het vinden van een nieuwe vorm voor de invulling van je leven, ook samen kan gaan. Maar wel in je eigen tempo en op je eigen voorwaarden.