This is my life

Dit is mijn lijf!

Door de reclame van een grote oranje bank die momenteel op tv voorbij komt zoemde al douchend het oorspronkelijke nummer van Shirley Bassey , ” This is my life”  door mijn hoofd.

Dit nummer is door Jenny Arean in een prachtige Nederlandse versie vertaald en omgezet naar een ode aan haar lichaam in ” Dit is mijn lijf “!  Hierdoor werd ik mij weer even bewust van mijn dankbaarheid naar mijn eigen lijf. Ik realiseer mij dat dit geen vanzelfsprekende tevredenheid is voor iedereen, zeker niet onder vrouwen, om “zomaar” blij te (durven)zijn met je lijf.

Worstelingen

Ook ik ken mijn worstelingen en projecties die ik op mijn lijf losliet. Ik zat mentaal niet goed in mijn vel als piepjonge volwassene en die frustratie uitte ik op mijn lijf. Wat heb ik mijn lijf verafschuwd en tekort gedaan. Maar wat ben ik dankbaar dat ik de negativiteit heb kunnen verleggen naar diepe dankbaarheid naar mijn lichaam en tevens dus mijn bestaan.

Zonder mijn lijf geen leven ondanks dat er in de loop van de jaren wel wat mankementen naar voren zijn gekomen. Aanvankelijk werd hierdoor mijn frustratie groter en werden ook de klachten groter.

Aandacht

Ik ben ervan overtuigd dat alles wat je aandacht geeft groeit, ook een negatief beeld van jezelf. Ongemakken worden pijnen en pijnen worden voor je het weet groter en heftiger dan ooit. Wat nou, ” je moet er mee leren leven” of  “je moet het accepteren”. Ik dacht met deze vechtstand de strijd te kunnen winnen maar het leverde alleen maar meer pijn en frustratie op.

Kanteling

Wanneer precies voor mij de kanteling is gekomen weet ik niet meer maar al vele jaren geleden kantelde er iets in mijn beeld. Ik begon in te zien dat pijn een signaal is van mijn lijf en dat ook mijn lijf dit niet wil. Maar omdat mijn lijf geen woorden heeft om aan  mijn brein te vertellen wat het probleem is, probeert mijn lijf door middel van gevoel en emotie mijn brein te bereiken en te waarschuwen.

Als mijn lijf een pijn ervaart dan hoopt het lijf dat het brein zo slim reageert om dit signaal te vertalen in; “is dit verontrustend en moet ik naar de dokter” of ” ik ken deze pijn al van eerder en deze pijn heeft rust en aandacht nodig en wordt dan geleidelijk weer minder of gaat zelfs weg”.

Op deze wijze heb ik de signalen van mijn lijf weten te vertalen en ben ik mijn lijf dankbaar voor de waarschuwing die het mij heeft gegeven. Mijn lijf heeft naar mijn idee nu eenmaal het zelfde belang als mijn brein namelijk, overleven!

Op dit inzicht heb ik een balans poppetje ontwikkeld welke dit mechanisme in alle eenvoud uitlegt aan de mensen die ik coach.

Tragiek

Natuurlijk zijn er signalen die het lijf niet (snel) herkent en doorgeeft aan ons brein maar dat is net zo rot en bedreigend voor het lijf als voor het brein. Als mens zijn we dan snel geneigd het lichaam de schuld te geven voor sluipende ziektes die ongemerkt gaan woekeren en het voortbestaan bedreigen. Maar nogmaals, ik denk dat ons lichaam bijzonder en complex is en enorm z’n best doet om er het beste van te maken en dat het eigenlijk bijzonder is dat het zo lang en vaak wél goed gaat. En dat bepaalde ziektes of fouten niet herkend worden, is misschien wel de tragiek van ons bestaan. We zijn nu eenmaal allemaal even kwetsbaar en sterfelijk en aan alles komt een einde.

Genieten 

De kunst voor mij is te genieten van wat er wél is en wat ik wel kan met mijn ouder wordende en niet altijd even fitte lijf . Want ik mag nog steeds genieten van mijn bestaan en voel mij verplicht aan iedereen die geen gezond lijf heeft of vroegtijdig het voortbestaan is ontnomen, om juist daarom blij te zijn en te genieten van “mijn lijf”.